Nicolas Rommens van Zulte Waregem opnieuw fit na blessures aan knie en bil: “Thuisreputatie moet beter”
Uit KW 27 juli 24
Nicolas Rommens (29) is klaar voor jaargang nummer drie in het shirt van Zulte Waregem. Eerst was er de degradatie, dan het mislopen van de promotie. “Nu wil ik heel graag deze club terugbrengen naar waar ze hoort: op het hoogste niveau in 1A”, zegt de middenvelder.
Nicolas, hoe gaat het met jou? Je bent terug na blessureleed?
Nicolas Rommens: “Het gaat goed met mij. Ik ben blij dat ik weer op het veld kan staan en opnieuw wedstrijden kan spelen. Vorig seizoen blesseerde ik mij aan de knie. Eens ik daar hersteld van was, liep ik een scheurtje op achteraan in mijn bil. Dat gebeurde tijdens de vriendschappelijke wedstrijd tegen Anderlecht, eind maart. Daardoor heb ik negen tot tien weken quasi niet kunnen spelen. We besloten geen risico’s te nemen. Stel dat we verder zouden gegaan zijn in de promotie play-offs hadden we er misschien wel voor gegaan.”
Ben je de ontgoocheling al wat te boven, jullie liepen de promotie uiteindelijk maar mis met drie luttele punten…
“Sowieso. We hebben de hoofdjes kunnen leegmaken. Ik denk dat als die ontgoocheling nog aanwezig zou zijn, dat dat ons niet ten goede zou komen. We hebben nieuwe energie om er dit seizoen het beste van te maken.”
“We hebben nieuwe energie om er dit seizoen het beste van te maken”
Hoe verloopt de voorbereiding, die lijkt me lang aangezien de competitie voor jullie pas start op 18 augustus.
“Het is een iets langere aanloopperiode dan we normaal zijn. We hebben acht weken in plaats van zes tot zeven. We zijn goed aan het trainen, maar doordat we twee weken speling hebben, kunnen we het iets meer geleidelijk aan doen. Door de ruime voorbereiding hebben we tijd om patronen en automatismen erin te slijpen.”
Jullie zijn vier dagen op stage geweest naar het Nederlandse Venray. Hoe was het?
“Dat was goed voor de groepsgeest. Het is anders dan naar de club komen, de trainingen afwerken en weer huiswaarts keren. Dan ben je 24 op 24 en 7 op 7 bij elkaar. We deden ook een aantal opdrachten om als groep dichter naar elkaar toe te groeien.”
Die stage werd afgesloten met een oefenpot tegen het Israëlische Ashdod. Leer je veel uit dat 1-1-gelijkspel?
“We kenden onze tegenstander niet en echt fris voelden de benen niet aan nadat we vier dagen keihard hadden getraind. Anderzijds is het leuk om de stage af te sluiten met een wedstrijd. Alles wat je heb ingeoefend kun je dan toepassen. Dat zal ook wel de insteek geweest zijn van onze sportieve staf.”
Eens aangekomen op Belgisch grondgebied stond er een vriendschappelijk duel tegen AA Gent op het menu. Jullie klopten een club uit 1A, is dat dan een referentiematch?
“Hoe moet ik dat zeggen… De resultaten in een voorbereiding zeggen niet al te veel. Ik heb seizoenen meegemaakt waarbij we alles wonnen en dan een lastige competitiestart doormaakten. Het omgekeerde viel ook al voor. Maar ons blok stond goed tegen AA Gent. We speelden bij momenten heel vrij en goed voetbal. Gent start dit weekend aan de competitie. Ik veronderstel dat ze niet met hun absolute A-ploeg speelden, neem dat resultaat maar met een korreltje zout.”
Hoofdcoach Sven Vandenbroeck is al drie weken aan de slag, wat voor trainer is hij?
“Hij is heel direct. Ik had een aantal individuele gesprekken met hem. Je merkt aan de manier waarop hij coacht dat hij op een hoog niveau heeft gevoetbald en dat hij een middenvelder was. Details zoals inspelen op de juiste voet, ingedraaid staan, … Dat zijn allemaal zaken waaraan ik merk dat ik op dezelfde positie speel. De manier waarop hij wil voetballen, staat me aan. Ik kan geen kwaad woord over hem zeggen (lacht).”
Erenbjerg en Nyssen zijn de enige twee nieuwkomers die mee waren op stage. Wat voor spelers zijn zij?
“Nyssen is een rechtsachter die aanvallend sterk is. Dat zag je vorig seizoen bij Luik, hij maakt geregeld de overlap en dweilt graag zijn flank af. Hij is zeker een meerwaarde. Erenbjerg is een technisch onderlegde speler die over prima voeten beschikt. Qua kracht is hij geen beer of een blokske beton, om het wat platter te zeggen (lacht). Maar dat hoeft niet, door zijn creatieve kwaliteiten.”
Deze kern lijkt me onmogelijk af, er moet nog iets bij… T2 Messoudi zei me dat het een brave groep is, die nog wat peper mist.
“Op een aantal posities zullen we ons nog moeten versterken. Wat Messoudi zegt, dat snap ik. Er zitten qua leeftijd grote gaten. Waarmee ik bedoel: je hebt jongens als Vossen en Brüls (beiden 35, red.), Bostyn (30, red.) en dan kom je al bij mij uit (Rommens is er 29, red.). Ik denk dat 75 procent van onze kern onder de leeftijd van 22 jaar zit. Je kunt niet verwachten dat die jonge jongens hun stempel gaan drukken of hun mond opentrekken in de kleedkamer.”
De promotie moet opnieuw het hoofddoel zijn, al wordt er minder over de titel gepraat.
“Onze trainer verwoordde het prima op de open training. We moeten niets, maar de wil is groot. We willen allemaal niets liever dan deze mooie club naar 1A terug te brengen. Maar met het woord ‘moeten’ leggen we ons misschien onbewust extra druk op. Met een extra rugzak spelen, dat is niet echt positief.”
Wat moet er beter?
“Ik denk dat we in eigen huis beter moeten doen, maar vooral willen doen. Vorig seizoen lieten we thuis te veel liggen. Als we dat doen, zal er automatisch een andere sfeer hangen. We moeten realistisch voetbal spelen. Als we 1-0 op voorsprong komen, moeten we dat balletje laten rondgaan en op zoek gaan naar nog een doelpunt. We mogen vooral niet voor de eigen zestien gaan staan en wachten op de druk van de tegenstander.”
Je begint aan seizoen drie in het shirt van Essevee. Misschien waren er iets te veel ontgoochelingen? Na seizoen één de degradatie en na seizoen twee de misgelopen promotie?
“Ik kwam van RWDM uit 1B naar 1A met de bedoeling om er te blijven. Dat is anders uitgedraaid. Nu wil ik deze club terugbrengen naar waar ze thuishoort. Met die insteek hoop ik zo hoog mogelijk te eindigen.”
Wanneer ben je tevreden na dit seizoen?
“Op persoonlijk vlak wil ik zoveel mogelijk spelen en blessurevrij blijven. Het is nooit leuk om in de tribune toe te kijken. Als team zijnde is het toch mijn ultieme ambitie om gewoon die beker boven ons hoofd te kunnen houden en te vieren met de supporters (lacht).” (Jochen Coorevits)
